Czy udało mi się uciec od sztuki? takie miałem wrażenie po powrocie. Oczywiście, zdarzały się przebłyski, że jakiś akwizytor pojawiał się w głowie i starał się sprzedać pomysły : słuchaj, a gdyby tak wziąć fragment palmy kokosowej i polać epoxy..; albo widziałeś te barwy? Takim obrazem mógłbyś rzucić Warszawę na kolana niczym Hervas z Pamiętnika znalezionego w Saragossie Madryt swoją encyklopedią. Lecz  spławiałem je wszystkie jak galerzysta nieproszone portfolio; wydawało się że nic nie zmąci ciszy.

Po powrocie zacząłem porządkować rzeczy przywiezione: nieczytelne lokalne gazety, zdjęcia, birmański gin, fragmenty lokalnej cepelii, kawałek opium ( ha ha, nieprawda..), kilkanaście pomiętych birmańskich banknotów. Ciekawie wygląda zestawienie nominałów setek używanych podczas podróży z różnych państw. Chińskie sto Yuanów zdaje się być najbardziej interesujące, a sto Euro zdecydowanie najmniej udane. Zielony Jagiellon wypada nieźle, w środku stawki. Zacząłem oglądać numery serii: banknoty z Birmy wyglądają często jak wyciągnięte psu z gardła; to dość ciekawe w relacji do tego, że mieszkańcy żądają świeżych zielonych: only crisp dollars, sir, this one no good. I pokazują palcem wskazującym na plamkę wielkości milimetra na rewersie i mówią, że ten nie nadaje się do niczego. Lub nie przyjmują zielonych z serią CB utrzymując, że jest to specjalne oznaczenie pokazujące podrobiony banknot (skrót od Counterfeit Bill).
Na banknocie o nominale tysiąca Kyat jest przedstawiony budynek banku centralnego Birmy. Klasyka socmoderny. Nic specjalnego w zasadzie i myśląc o tym, co można umieścić z tyłu banknotu wydał mi się całkiem nudny.

Nagle uderzyło mnie to jak rozpędzony pociąg towarowy.
On tutaj też był.

w rogu przy murku widniała ledwo widoczna sygnatura najsłynniejszego Polaka, która rozwleczona po całym świecie na podobieństwo grypy, pojawiła się w większej ilości miejsc niż Indiana Jones.

TU BYŁEM JÓZEF TKACZUK

moje marzenia by wyśliznąć się z długich macek sztuki, runęły niczym kryształowy kandelabr w sali operowej.

 

Antiresidency part two and the last: IWHJT

 

Did I manege to escape form art? I thought so after the return. Surely, there were sudden flashes, a solicitor appears in the head and tries to sell ideas: listen, what if you’d take a piece of coconut plam tree and pour epoxy resin allover..; or have you seen these colors? With such a painting you could bring Warsaw to its knees, like Hervas out of The Manuscript Found in Saragossa the Madrid with his encyclopedia. I brushed them off like the gallerist an unsolicited portfolio; it seemed that nothing can put me off balance.

After return, I went through the things I’ve brought: unintelligible local newspapers, photos, burmese gin, pieces of local handicraft, a piece of opium (ha, ha, not true..) a handful of creased burmese banknotes. A comparison of denomination of hundreds from different countries used while travelling is quite interesting. Chinese hundred Yuan stands out as the most interesting, while a hundred Euro is definitely most bleak. A green Jagiellon looks quite alright, in the middle of the group. I started going through the bills series’ numbers: the banknotes from Myanmar often look as if they would fall apart; it is interesting in relation to the people living there demanding only fresh greenbacks: only crisp dollars, sir, this one no good, and they point the index finger at a milimeter sized dot on the reverse side, and say this one can’t be exchanged. Or they don’t take $$$ of the CB series, claiming it is a special mark for a counterfeit bill (aka CB).
On the reverse of the thousand Kyat banknote is a depiction of Central Bank of Myanmar. A soc-modern classic building. Nothing special, and thinking of it, pretty boring idea of what to put on the back of the bill.

Suddenly it hit me like a freight train.
He was here as well.

In the corner on the ledge was a barely visible signature of the most famous Pole, which spread like flu all over the world, and appeared in more places than Indiana Jones.

I WAS HERE JOZEF TKACZUK

My dreams to escape the long tentacles of art came crashing down like a crystal chandelier in an opera.