Biały i nieruchomy. Ordnungbau jest formą wrośniętą w jedno, konkretne miejsce. Gdyby wykupić teatr piętro wyżej oraz przebić strop, mógłbym rozbudowywać go dalej, pchany jedną tylko ideą. Porządkowania i powielania geometrycznego rytmu w przestrzeni, od zalążka, aż do momentu, gdzie wypełniłby cały budynek, i ten jego rozrost uniemożliwiłby jego obserwację, bo nie byłoby miejsca, z którego można by go oglądać. Zniknąłby pod swoją własną ażurową masą, w gabarycie budynku.

Tak jednak się nie stanie. Nie będzie żadnego konceptualnego salta mortale, żadnego mrożącego tusz w piórach krytyków skrótu myślowego.

To jest szafa na obrazy w pracowni.

Design jednorazowego składania, stworzony z myślą o jednym tylko użytkowniku, z instrukcją montażu, której złożoność zawstydziłaby nawet projektantów z Ikei.

Choć znów, gdyby wykupić teatr piętro wyżej oraz przebić strop..

 

Do it Yourself

White and immobile. Ordnungbau is a form rooted to a single, particular spot. If the theater upstairs was bought out, and the ceiling was cut through, I could extend it further, pushed with one idea. To organize, and replicate the geometric rhythm, from a germ, up to the point where it would fill entire building, and this hypertrophy would prevent observation of it, since there would be no place from which one could see it. It would disappear underneath its tracery mass, inside the volume of the edifice.

It will not happen, though. There will be no conceptual salto mortale, no intellectual shortcut ink-curdling the pens of the critics.

It is a painting cabinet, in the studio.

Design for a one time only montage, created with only one user in mind, with the assembly manual of complexity, which would put draftsmen from Ikea to shame.

Yet still, if the theater upstairs was bought out, and the ceiling was cut through..