Krótka i skrząca się historia o równowadze optycznej: o tym jak stać prosto, lecz się nie prężyć, jak leżeć, ale nie skłębić koca.

Symetrii towarzyszy osobliwe napięcie. Takie, jak napięcie w stabilnym budynku. Wiadomo że gdzieś są naprężenia, jakaś płyta naciska na inną, lecz te siły znoszą się nawzajem.
Jeśli ta praca o czymś mówi, to najpewniej o tym co dookoła. Nierówności, nieporządek, czy zachwianie są punktowane. Raz same z siebie, gdyż można je dostrzec, dwa w stosunku do. To jak zwracanie innym uwagi, nie zwracając jej nadmiernie na siebie.

Gdyby dołożyć jeszcze jeden złoty, to byłaby już dycha, lecz wtedy byłaby to zupełnie inna historia.

 

Nine golden pieces

 

Short and glittering story about optical balance: how to stand straight, but not to flex one’s muscles, how to lie still, but not to leave the blanket tangled.

The symmetry is accompanied by a peculiar tension. The one like the tension inside a stable building. It is obvious that there are stresses somewhere , some slab is pressing against another, yet these forces wear each other off.
If this work tells about something, it is most likely about what is around it. Irregularities, disorder, teetering are brought to light. Firstly, of itself, since they can be spotted, secondly, in relation to. It is like to admonish the others, without directing much attention to oneself.

If I would add one more golden piece, it would be a dime already, but it would be a totally different story.