Być zainteresowanym tylko obrazem, to tak jak gdyby interesować się tylko tlenem w powietrzu. Na dłuższą metę nie da się tym oddychać.

Stan gorączkowy ma pewien dziwny urok. Postrzeganie traci swą naturalną ostrość i wyławia rzeczy, które zazwyczaj czają się na obrzeżach wzroku. Przedmioty uwalniając się ze stałości, zaczynają przelewać się między sobą. I to sprawia, że ożywają, z patrzenia przechodzi się do podskórnej opowieści między rzeczami codziennymi, w której przyczyna i skutek ulegają zatarciu.
Obraz staje się punktem nawigacyjnym między nimi, sklejając koniec jednej i początek następnej historii. A pozostając w symbiozie z historiami, które go otaczają, oko może nim oddychać w pełni.

 

Fervex

 

To be interested in the picture only, is similar to being solely interested in oxygen in the air. You can’t breathe like that for a longer period of time.

Fever has its own strange charm. Perceiving loses its natural sharpness, becoming able to catch the things lurking on the fringes of perception. Material objects are no longer fixed, starting to transfuse from one into another. And that makes them come alive, as one moves from observing into following a hypodermic story that goes on between everyday stuff, where the cause and effect become blurred.
The picture becomes their navigational point, splicing together the end of one and start of another story. And while remaining in symbiosis with the narratives that surround it, the eye can breathe fully of it.