A jeśli w gąszczu obrazu zaległa para, bądź większa zorganizowana grupa, i jedyne co widać, to wgniecione kwiaty i onomatopeje sączące się przy glebie zza zasłony krzaczorów? Dźwiękowy zapis mechanicznej pracy (ciężkiej jeby właściwie) premiowanej od czasu do czasu spadającymi gwiazdami dopamin&endorfin.

To z czego wyrastają te kwiaty? Z ziemi czy z głowy? Z ziemi można je wyrwać, z lokalizacji drugiej, jakby nie bardzo. Może ich korzeń splata się z nerwem wzrokowym, może go zbyt ciasno oplata.

To jak wdepnięcie w kałużę szaleństwa, w której miąższu czasem but zostanie, a czasem i głowa. I już mogłoby tak być w realu, lecz kadr za szeroki by móc w to wierzyć. Gdzieś na dole pojawiają się fragmenty scenografii, to, co miało być serio, staje się sklejonym modelem sytuacji. Miał być Hölderlin, jest Holiday Inn. Miłego pobytu!

 

How do the flowers grow?

 

And if in the thicket of painting a couple or a bigger organised group laid down, and only things visible are squashed flowers, and onomatopoeias streaming slowly at the ground level from behind the bushes? Audio transcript of mechanical labour going on, rewarded from time to time with shooting stars of dopamine&endorphine.

So where from these flowers grow? Earth or the head? One can pluck them from the ground, not so with the second location. Maybe their roots inweave with the optic nerve, maybe they entwine it too tightly.

And that’s just like stepping in a pool of madness, pith of which can sometimes swallow a shoe, sometimes the head. And that way it could seriously stay, but the frame of painting is too wide to believe it. Somewhere at the bottom pieces of scenography show up, and what was to be real, turns into a glued together situation model. There was to be Hölderlin yet it turned into Holiday Inn. Have a nice stay!