Mieli się nigdy więcej nie spotkać. Z resztą i tak widzieli się tylko przez krótki czas. Pod osłoną nocy. Nie wiedzieli jeszcze czy do siebie pasują. W żyłach rokoka płynęły ornamenty, ochy i achy, ogrody angielskie, pastele i burze targające wierzchołkami drzew. Aluminium miało naturę srebrzystą i jednorodną, było lekkie i sprężyste.

Na krótką chwilę, nim czas jednego z nich się nie zamknął, istnieli równolegle. Był w tym element fascynacji, jak w mijających się pociągach. O tym co się miedzy nimi zdarzyło, nie wiemy wiele.

 

Liquid Aluminum, Rococo, The Night

 

They were not to meet again. They have seen each other briefly, anyway. During the night only. They didn’t know whether they fit. Ornaments, oohs! and ahs! , English gardens, pastels, storms swaying the treetops, all were flowing through Rococo veins. The nature of Aluminum was silvery and uniform, it was light and resilient.

For a short while, before the time of one of them came to an end, they existed side by side. There was an air of fascination between them, just like trains passing each other. About what happened between them, not much is known.