Srebrnozłoty działa na zmysły przede wszystkim jako struktura energetyczna, wytwarzając przed sobą mieszające się pola odbitego i rozproszonego światła. W  zetknięciu z jego materialnością, dość łatwo zapomnieć o własnej materialności i trawić go bezpośrednio za pomocą wzroku.  Mimo że zjawiskowy, to jakby ukryty pod mirażem zjawisk, jak lodowisko przy wyłączonych światłach.

Ociera się, bez większej pretensji, o srebro mowy i złoto milczenia, a bezpośrednio współgra ze złotą katastrofą – oprócz tego, że posiada w części dokładnie tą samą formę, znajduje się po drugiej stronie wychylenia się z dialektycznej huśtawki. Jednego uwieńczononego sukcesem, drugiego – porażką.

 

Honeycomb

Silverygolden primarily affects the senses as an energetic structure, generating coalescent fields of reflected and diffused and light before itself. In contact with its material base, it becomes quite easy to forget about one’s own worldliness, and digest it directly through sight. Although phenomenal, it seems as somehow hidden under the mirage of phenomena, like a skating ring with lights turned off.

It unassumedly brushes against the silver of speech and the gold of silence, resounding directly with the golden disaster – beside that it has exactly the same form in part,  it occupies the other side of the tip from dialectic seesaw. One successful, the other busted.