Czasem z rąk ludu mniej i bardziej pracującego wychodzą cuda, które powinny pozostać na dłużej nie tylko w pejzażu miejskim, ale też w pejzażu mentalnym.

Kilka lat temu trafiłem w oczekiwaniu na odlot lub przylot (nie pomnę) na Okęcie. Błądząc bez celu po terenie lotniska, znalazłem się przed barakiem terminala Etiuda. Miejsca ze wszech miar historycznego, skąd przez lata obsługiwano gros tanich lotów z i do Warszawy, jednocześnie miejsce skąd rzesze krajan opuściły PL w poszukiwaniu utraconego czasu na Wyspy Brytyjskie i nie tylko.
Miałem szczęście, że znalazłem się tam niedługo po tym, jak obsługiwane tu linie zostały przeniesione na nowszy terminal. Stałem wiec przed szybą i widziałem, że tablica rejsowa wewnątrz jest pusta, nie wskazuje już, o której odlatuje najbliższy samolot do Luton. Upewniał mnie w tym owoc umysłowej pracy celników, ostatni sygnał z planety Etiuda, która płonął w nocy niczym Oko Saurona omiatające okolicę. Kiedy jego światło padło na mnie, poczułem ukłucie w sercu, że to Mój Ssskarbie nie jest moje, że jedyne co mogę to zdokumentować mimowolne dzieło sztuki. ZAMKNIETE.

 

Folk art

 

Sometimes miracles are produced by the hands of more or less working people, and should stay longer both in cityscape, and in mindscape.

A few years ago I found myself waiting for arrival or departure (can’t remember now) at Okęcie. While roving aimlessly around the airport area, I came to the barrack of Etiuda terminal. A place of history, that serviced the most of cheap flights from and to Warsaw, and at the same time, a place from which multitudes of countrymen left PL for the British Isles and other destinations, in search of lost time.
I was lucky to find myself at the site not long after flights serviced there were moved to a newer terminal. Standing before the windowpane I saw that the flight flip board on the inside is empty, doesn’t tell anymore when the next flight to Luton takes off. I was assured in that by the fruit of customs officers’ mental labor, the last sign from planet Etiuda, burning in the night like Eye of Sauron that sweeps the surroundings. When its light fell on me, I felt a sting in my heart, that this My Preciousss is not mine, that all I can do is document the unwitting work of art. CLOSED.