Przed zimowym przesileniem. Przed najkrótszym dniem roku. Na chwilę przed tym jak skończy się stary czas. Efekt wymiany między nieznajomymi. Potlacz. Słowo zmienione w materię. Zmienione dalej w słowo.

Rzeźba w parku zbudowana jest z języka i stali. Została uformowana z liter o charakterach pisma przypadkowo wybranych mieszkańców Ursynowa. Na tej różnorodności stylistycznej oparta jest estetyka pracy.

Skala oraz jednorodny i funkcjonalny charakter użytego materiału (stal czarna) sugerują związek z architekturą okolicy. Umiejscowiona w Parku przy Bażantarni na warszawskim Ursynowie (Skrzyżowanie ulic Al. KEN i Przy Bażantarni), instalacja rzeźbiarska wyrasta z trawy w pobliżu kępy drzew, wpisana na stałe w miejską przyrodę. Pod wpływem warunków naturalnych z czasem dojrzewa i pokrywa się rdzą. Jednak mimo efektowności swej materii, jej rzeźbiarski punkt ciężkości leży przede wszystkim w użyciu języka jako budulca. Pojawił się on w efekcie wymiany liter na ich materialne przedstawienie, która nastąpiła między mną, a społecznością. Przemiana efemerycznego i abstrakcyjnego tworzywa, znaków alfabetu, w artefakt umożliwiła by indywidualne cechy zawarte w treści pracy stały się częścią publicznej wypowiedzi. Instalacja rzeźbiarska funkcjonuje w myślowej pętli, jednocześnie stanowi i objaśnia swój sens. Staje się punktem wspólnym historii mieszkańców, tych którzy przyczynili się do jej powstania jak i jej postronnych obserwatorów. Żyje i rozrasta się jako opowieść poprzez sieć ich osobistych narracji. Powraca tym samym w obszar mowy.

Praca jest komentarzem na temat utraty przezroczystości przez język i związanego z tym doświadczania świata jako formy mowy. Można powiedzieć, że Rzeźba w parku zostaje wraz z każdym jej odczytaniem wyczarowana w oczach widza.

 

Konstrukcja i montaż: Michał Kałużny

Opracowanie i wyrysowanie: Klara Janicka

Projekt posadowienia: Mariusz Kołakowski

 

The last sculpture before the end of the world

 

Before the winter solstice. Before the shortest day of the year. A moment before the old time runs out. The effect of exchange between strangers. Potlach. Word turned into matter.  Then changed into word again.

Sculpture in Park is made of language and steel. The work is composed of handwritten letters by randomly chosen residents of Ursynow.The aesthetics of work is based on this stylistic diversity.

The scale as well as uniform and functional character of  the material used (carbon steel), suggest a relation with the surroundings’ architecture. Placed in the Park przy Bażantarni, in Warsaw Ursynow (crossing of streets Al. KEN and Przy Bażantarni), the sculptural installation sprouts from the grass  near a clump of trees, being permanently inscribed into city’s nature. Under the weather conditions, in time it ripens and covers with rust. Yet in spite of the glam of its matter, the sculptural center of gravity lies foremost in the usage of the language as a building material. It appeared as an effect of an exchange of letters for their tangible depiction, that took place between me and the community. Transformation of ephemeral and abstract material, alphabet characters, into the artifact allowed so that the individual traits embodied in the work would become a part of the public statement. The sculptural installation function within a mental loop, simultaneously composing and interpreting its meaning. It becomes a rallying point of the citizens’ history, both those that participated in its creation, and those that stood by. It lives and grows as a story through the net of their personal narrations, thus returning to the field of speech.

The work is a commentary on the losing of transparency by the language, and connected to it,the experience of the world as a form of speech. One can say, that the Sculpture in Park is conjured up  in the eyes of the viewer with each reading.

 

Construction and montage: Michał Kałużny

Compilation and sketches: Klara Janicka

Sculpture foundation project: Mariusz Kołakowski