Kameleon może wysunąć megadługi język i dotknąć czegoś pozornie poza jego zasięgiem. Może zniknąć i się pojawić, by po pojawieniu się – zniknąć.

Społeczeństwo jest ekspresyjnie pomalowane czernią i bielą. Społeczeństwo jest potraktowane bardzo podstawowym środkiem malarskim. Jednocześnie, znaczenie materii malarskiej ulega resemantyzacji i czerń staje się smołą, biel pierzem, społeczeństwo jest wytarzane w smole i pierzu. Publicznie. Malarstwo, tak jak w klasycznym malarstwie alegorycznym, znika na rzecz wytworzonej przez siebie iluzji. A dalej już jasne. Społeczeństwo jest osądzone i przykładnie ukarane. Społeczeństwo ma się poprawić.

 

The Society

 

A Chameleon can reach out with its uberlong tongue, and touch something apparently outside its reach. It can disappear and reappear only to disappear again.

The society is painted black and white. The society is touched upon by a very basic painterly means. At the same moment the meaning of paint-matter undergoes resemantisation, and black becomes tar, white become feathers, the society is tarred and feathered. Publicly. Painting, just like in classical allegorical painting, gives away to the illusion created. Next everything becomes clear. Society is judged and punished accordingly. Society has to make amends.